PEACE PLANET>>>>

งาน”ต้อง”ทำ . .นั่น”ต้อง”ทำ . .นี่”ต้อง”ทำ

ชีวิตมีตารางเวลาที่กำหนดเอง กำหนดตอนนี้ และกำหนดล่วงหน้า

ชีวิตดำเนินตามวัฏจักร ตามข่าวคราว ตามเหตุการณ์ ตามกระแส

สังคมที่มาปฏิสัมพันธ์ในแต่ละช่วงเวลา แตกต่างกัน

มาแล้วอยู่ มาแล้วไป ไปแล้วลา หรือไปซะอย่างนั้น. .คาดเดาไม่ได้

.

.

วันนี้นั่งทำงาน “ต้อง”หา image มาประกอบกับงาน

นึกยังงัยไม่รู้ . .ใช้โปรแกรม Search หาภาพในคอมพิวเตอร์ตัวเอง

ภาพที่ปรากฏขึ้นมา. .หลากหลาย . .”ดีดี..ภาพไหนมีอยู่บ้าง จะได้ผ่านตา

เอามาใช้. .ไม่พลาด”

.

.

กด คลิ๊ก ลูกศร ลงเรื่อยๆ ตามอง Folder ที่ตั้งเป็น thump ไว้

“ภาพเยอะดีแท้ . .” ภาพทั้งหมดถูกปลุกขึ้นมา (จากก้นบึ้งของ hard drive)

.

“คิกคิก. .ภาพสมัยมัธยม ขำขำ”

.

“ภาพไปเที่ยวกับเพื่อน ม ปลาย NS2TP3YA4!!

(อุ้ยสิ้นเดือนนี้ ก็นัดเจอกัน)”

.

“อุ้ยภาพ ตอนมหาวิทยาลัย โอย กว่าจะจบ แต่สนุกสุดๆ FEW GROUP!!”

.

แอนนี่ Homestay mather ที่ดี คอยห่วงใย

ทำอาหารให้กิน(ด้วย) ยอมกินอาหารที่เราทำ (ด้วย)

พาไปเที่ยว พาไปสมัครงาน ขอบคุณมากมาก

.

.

“ภาพคาเรน และกลุ่มเพื่อนตอนเรียนเมลเบิร์น (ตอนนี้เป็นยังงัยบ้างแล้ว

ช่วยเหลือเรื่องเช็คชื่อกันมาแต่ไหนแต่ไร)”

.

“ภาพตอนทำงานเมลเบิร์น (ใส่แว่นอยู่เลย สายตาสั้นใหม่ๆ)

เพื่อนร่วมงานที่ ออกเองบ้าง โดนไล่ออกบ้าง

.

คิดถึงตอนสอนงานจัง ตอนไปวัดที่ ทำสวน คิดถึงตอนทะเลาะกัน

(จับมือเราตาถลนเลย กลัวเหมือนกัน)

คิดถึงตอนด่าเจ้านายด้วยกัน

.

คิดถึง waty เพื่อนร่วมงาน ที่พาเราไปใส่คอนแทกเลนส์

ต้องไปตรวจสายตากับพี่สาวเค้าที่เป็นจักษุแพทย์

.

คิดถึง Selma ฝ่ายบัญชี ที่ช่วยเหลือเรื่อง spelling ตลอด

.

คิดถึงเพื่อนร่วมงานคู่รักเกย์ หล่อมากกกทั้งคู่

ชอบล้อเราเรื่อง Accent ไทย แต่เค้าเป็นฝรั่งที่ฟังเรา

และยอมรับให้เราสั่งงานได้ (เค้าทั้งคู่ทำงานดีมากด้วย) ไม่นาน

เค้าก็ไป สมัคร Big brother จนเกือบชนะแน่ะ ดังเลย

.

.

นึกถึงเจ้านายเหมือนกัน ที่สอนงานทั้งหมด อยู่ตั้งแต่ยุคตั้งตัว และยุคเฟื่องฟู

เราคนเดียวที่เป็น staff ที่อยู่กับบริษัทนี้นานที่สุด เห็นคนผ่านเข้ามา และผ่านออกไป หลากหลาย

.

“ภาพที่ร้านอาหารที่เคยเป็นเจ้าของ โอว ภาคระกำลำบาก

ของดาวพระศุกร์ + วัลลี + โสรยา + โอชิน

ขอบคุณคนที่ช่วยเหลือกันมาโดยตลอด คงไม่ได้เจอกันอีกแล้ว”

“ต่อด้วย ภาคหลุดพ้น . .เที่ยวกระหน่ำ”

.

“ภาพงานแต่งงานของ น้า อา ที่ร้านอาหารไทย . .ที่ฝากปากท้องของเรา

ป่านนี้เป็นงัยบ้าง

ได้ข่าวว่า บ้างก็มีปิด บ้างก็ยังขายดี แล้วจะเจอกันยังงัยอีกหนอ”

.

“ภาพเจ้าแม๊กซ์! แม๊กซ์!แม๊กซ์! ลูกหมา ปอมฯ (ปอมเมอเรเนียน) ครั้งแรกที่ได้รู้จักพันธุ์หมา

ปกติ หมาก็คือหมา เห่าบ๊อก บ๊อก ตลอด วิ่งจู๊ดด ไปวิ่งจู๊ดดมา ชอบทำฉี่ราด

พาไปเที่ยวบ้านคลาวเดียร์ ก็ไปฉี่ใส่บ้านเค้าอีก

แต่สุดท้าย วันนึง กวาดบ้าน เปิดบ้านทิ้งไว้ แล้วแม๊กซ์ ก็หายไป

หายไปซะเฉยๆ!

ออกตระเวณตามหา หลายวัน ร้องเรียนตามบ้านต่างๆ เผื่อจะจำเสียงได้

ไปตามโรงพยาบาลใกล้เคียง (เผื่อมันถูกรถชน) ไปตามสถานรับเลี้ยง ที่เค้าทิ้งหมา

“ก็ไม่มี”  แม๊กซ์ ก็ไปซะงั้นๆ

.

คลาวเดียร์ เพื่อนร่วมงาน นี่แหละที่ให้โซฟาดูดวิญญาณ

แหมะทีไร สลบไสลทุกที มีช่วงนึงที่เค้าเข้าใจเราผิด (เรื่องอื่น)

ปล่อยเวลาไว้ จนเค้าต้องออกจากงาน เราเลยต้องไปเคลียร์ให้เข้าใจตรงกัน

แต่ถึงอย่างไรก็ไม่มีทางได้กลับมาร่วมงานกันอีกแล้ว

.

“ภาพกลุ่มเพื่อน ตอนทำงานลันตา (คิดถึงจัง ตอนนั้นลำบ๊ากลำบากมาด้วยกัน)

ลำบากกายไม่เท่าไหร่ ลำบากใจสุดสุด”

.

“ภาพกลุ่มเพื่อน ที่ทำงาน ตอนกลับมาใหม่ๆ (สนุกเฮฮา เมากลิ้ง 

แต่ตอนนี้ต่างคนก็แยกย้ายงานกันแล้ว ไม่ได้เจอด้วยกันอีกแล้ว)

.

ผ่านมา ผ่านไป

ชีวิต ณ ตอนนั้นไม่ได้ตระหนักถึงการลาจากเลย. .นึกได้ที ก็ผ่านไปแล้ว

ย้อนกลับมาไม่ได้ . .เวลาผ่านไปทุกวัน

มันมีความหมายอย่างมาก ของคำว่า “ทำวันนี้ให้ดีที่สุด. .รักษาความสัมพันธ์กันไว้อย่างดียิ่ง”

ใครจะมา ใครจะไป ลาบ้าง ไม่ลาบ้าง ไม่บอกไม่กล่าวกันเลย

ใครจะรู้

เหมือนตอนนี้ . .เมื่อวานก็เป็นอดีตไปแล้ว. .พรุ่งนี้จะเจอใครอีกก็ไม่รู้

.

.

ถ้าทำดีที่สุด มีความสุขที่สุดกับความสัมพันธ์ในสังคมนั้น

การนั่งไทม์แมชชีน จะมีแต่ภาพน่ายินดี

.

แต่ถ้าเผลอพลาด เผลอเรอ ไม่รอบคอบกับความสัมพันธ์

ไม่รักษา ถนอม กอด (Handle with Care) ไว้ให้ดี

มันจะเป็นการนั่งไทม์แมชชีน ที่เราไม่สามารถจับต้อง อะไรได้อีกแล้ว . .ได้แต่เสียใจ

.

.

“ได้แต่เสียใจ. .ว่า. . ถ้าแค่ปิดประตูบ้านตอนนั้น . .แม๊กซ์ ก็จะไม่หายจากเราไป”

  อันนี้แม๊กซ์

.

.

 อันนี้เพื่อนแม๊กซ์